1- سبک مدیریت مدرسه
2- ایجاد جو عاطفی و غیر رسمی بین همکاران
3-وجود ت برخورد صحیح با تعت سازمانی
4- توجه و احترام به ویژگیها و توانمندیهای فردی تک تک افراد
5- تقسیم کار و تفویض اختیار
6-استفاده بجا از تشویق و تنبیه
7- اولویت داشتن شادی و نشاط در تدوین برنامه ها
1- استفاده معلم از روش های تدریس نوین در فرآیند تدریس
2- بیان روشن اهداف درسی برای دانش آموزان
3-استفاده از ابزارهای کمک آموزشی حین تدریس
4- مرتبط بودن محتوای دروس با زندگی
5- آموزش هنر و موسیقی به کودکان
6-ایجاد تفکر مثبت نگری در دانش آموزان
7-انتخاب روش ارزشیابی مناسب از دانش آموزان
8-مشارکت دانش آموزان در فرآیند یاددهی و یادگیری
9-روابط مثبت و پویا همراه با احترام متقابل بین معلم و دانش آموز
1- ایجاد فضای سبز و استفاده از رنگهای شاد و جذاب در مدرسه
2-چیدن میز و صندلی های کلاس به صورت دایره ای
3-تهویه مناسب هوای کلاس از نظر مهیا بودن سیستم های گرمایشی و سرمایشی
4- پوشش ظاهری دانش آموزان،معلمان و کادر اجرایی مدرسه
5-استفاده از خوشبو کننده ها در فضاهایی که مورد استفاده گروهی قرار می گیرند
6-تمیز و مرتب بودن نمازخانه، کتابخانه، کارگاه و
7- برخورداری از امکانات کمک آموزشی جهت تدریس معلمان
8- برخورداری از تاسیسات،آزمایشگاه، کتابخانه و امکانات ورزشی
باید به این نکته دقت کرد که در مدارس به ساعات زنگ ورزش و هنر توجه ویژه شود، ما به دانش‌آموزانی فعال، خلاق و کوشا نیاز داریم که علاوه بر دروس آموزشی بتوانند ساعاتی را همراه با مربیان کارآزموده ورزشی و هنری، فعالیت داشته باشند چرا که یکی از راهکارهای پیشگیری از رفتارهای پرخطر در مدارس میتواند ورزش و هنر و شادی باشد.
فعالیت بدنی منظم میتواند سبب حفظ سلامتی شود، اعتماد به نفس را افزایش دهد و تصور مثبت و مناسبی نسبت به خویشتن در فرد ایجاد کند. با توجه به روند رو به رشد چاقی در دانش‌آموزان و عواقب و مشکلات ناشی از آن از جمله بیماری‌های قلبی – عروقی، مشکلات اسکلتی – عضلانی، دیابت و . لازم است مربیان و والدین توجه ویژه‌ای به فعالیت کودکان و نوجوانان داشته باشند تا نسل آینده ما در این زمینه با بحران مواجه نشود.
تشویق دانش‌آموزان به ورزش در دوران تحصیل میتواند عادت‌های مناسبی در آنها ایجاد و سلامتی و شادی آنان را در طول دوران زندگی تضمین کند.در این زمینه والدین نقش بسیار مهمی در آمادگی بدنی و تشویق بچه‌ها به فعالیت بدنی ایفا می‌کنند. معمولاً آنها بزرگ‌ترین الگو و سرمشق فرزندان‌شان هستند و از آنجا که بچه‌ها از طریق نمونه و مثال مسائل را بهتر درک می‌کنند، والدین باید الگوهای مناسبی برای فرزندان‌شان باشند. تحقیقات نشان می‌دهد شرکت کردن والدین در فعالیت‌های بدنی میتواند سبب افزایش حضور فرزندان‌شان در این فعالیت‌ها شود. پس علاوه بر ساعات ورزشی که دانش آموزان در کنار مربیان در مدارس می گذرانند، آنان نیازمند ورزش و فعالیت بدنی، در خارج از مدرسه، همراه با والدین و مربیان هستند.
آموزش کارآفرینی ،رفاه اجتماعی و عاطفی را افزایش می دهد و بیشتر از کسب و کارهای دیگر با شادی و خوشحالی سر و کار دارد .همچنین یکی از اهداف اساسی آموزش و پرورش ایجاد شرایط و امکاناتی است که رشد و پرورش خلاقیت ها و ارتقای دانایی و توانایی دانش آموزان را به تناسب استعداد ها و علایق آنان فراهم نماید، به منظور تحقق این هدف با توجه به تنوع علایق و تفاوت توانمندی های دانش آموزان و نیز کثرت جمعیت دانش آموزی کشور، این امر مستلزم دسترسی به ظرفیت های مناسبی از امکانات و منابع است. عدم مهارت های لازم در افراد و نبود رابطه بین آموزش هایی که دانش آموزان در مدارس و دانشگاه دریافت می کنند با مشاغل جدید و مورد نیاز جامعه، علت بیکاری هزاران تن در کشور است. براساس بررسیهای به عمل آمده نقش و جایگاه کارآفرینی کاملا مشخص وپرداختن به آن جزو برنامه های اصلی طرحهای توسعه کارآفرینی کشورها است. آموزش های عملی کارآفرینی از دوران دبستان میتواند علاوه بر آشنایی دانش آموزان با چرخه تولید، ، سودآوری، بازاریابی و . باعث تقویت اعتماد به نفس آنها و افزایش مهارت های ارتباطی و هوش اجتماعی گردد.
در واقع یک همبستگی قوی و مثبت بین مصرف غذاهای سالم و افزایش احساس خوشبینی و شادی وجود دارد. بنا به تحقیقات محققان بریتانیایی، کسانی که روزانه ۷ تا ۸ واحد میوه و سبزی مصرف می کنند، بالاترین سطح رضایت و شادی را گزارش کرده اند و این ارتباط حتی سوای عواملی مانند درآمد بالا، عدم وجود بیماری، ورزش، اجتناب از سیگار و . است. و اما
تغذیه دانش‌آموز از هرجا که تهیه شود، نوع و کیفیت آن مهم است. این کیفیت تنها مربوط به مدرسه نیست. تغذیه چه در خانه، چه در مدرسه باید مورد توجه قرار گیرد و این مسئله تنها از طریق آموزش صحیح به خانواده‌ها امکان‌پذیر است. توجه به تغذیه فرزندان از مهم‌ترین وظایف والدین است، زیرا فرهنگ و عادات غذایی در خانه شکل می‌گیرد و در مدرسه تثبیت میشود. نمی‌توان کودکان را از مواد خوراکی در راه مدرسه منع کرد، ولی می‌توان آنها را متقاعد کرد تا از مصرف مواد مضر خودداری کنند که این امر میتواند با عرضه ی غذاهای مناسب بر سر سفره در خانه آغاز شود و در مدرسه ادامه یابد.
1- سبک مدیریت مدرسه
2- ایجاد جو عاطفی و غیر رسمی بین همکاران
3-وجود ت برخورد صحیح با تعت سازمانی
4- توجه و احترام به ویژگیها و توانمندیهای فردی تک تک افراد
5- تقسیم کار و تفویض اختیار
6-استفاده بجا از تشویق و تنبیه
7- اولویت داشتن شادی و نشاط در تدوین برنامه ها
1- استفاده معلم از روش های تدریس نوین در فرآیند تدریس
2- بیان روشن اهداف درسی برای دانش آموزان
3-استفاده از ابزارهای کمک آموزشی حین تدریس
4- مرتبط بودن محتوای دروس با زندگی
5- آموزش هنر و موسیقی به کودکان
6-ایجاد تفکر مثبت نگری در دانش آموزان
7-انتخاب روش ارزشیابی مناسب از دانش آموزان
8-مشارکت دانش آموزان در فرآیند یاددهی و یادگیری
9-روابط مثبت و پویا همراه با احترام متقابل بین معلم و دانش آموز
1- ایجاد فضای سبز و استفاده از رنگهای شاد و جذاب در مدرسه
2-چیدن میز و صندلی های کلاس به صورت دایره ای
3-تهویه مناسب هوای کلاس از نظر مهیا بودن سیستم های گرمایشی و سرمایشی
4- پوشش ظاهری دانش آموزان،معلمان و کادر اجرایی مدرسه
5-استفاده از خوشبو کننده ها در فضاهایی که مورد استفاده گروهی قرار می گیرند
6-تمیز و مرتب بودن نمازخانه، کتابخانه، کارگاه و
7- برخورداری از امکانات کمک آموزشی جهت تدریس معلمان
8- برخورداری از تاسیسات،آزمایشگاه، کتابخانه و امکانات ورزشی
باید به این نکته دقت کرد که در مدارس به ساعات زنگ ورزش و هنر توجه ویژه شود، ما به دانش‌آموزانی فعال، خلاق و کوشا نیاز داریم که علاوه بر دروس آموزشی بتوانند ساعاتی را همراه با مربیان کارآزموده ورزشی و هنری، فعالیت داشته باشند چرا که یکی از راهکارهای پیشگیری از رفتارهای پرخطر در مدارس میتواند ورزش و هنر و شادی باشد.
فعالیت بدنی منظم میتواند سبب حفظ سلامتی شود، اعتماد به نفس را افزایش دهد و تصور مثبت و مناسبی نسبت به خویشتن در فرد ایجاد کند. با توجه به روند رو به رشد چاقی در دانش‌آموزان و عواقب و مشکلات ناشی از آن از جمله بیماری‌های قلبی – عروقی، مشکلات اسکلتی – عضلانی، دیابت و . لازم است مربیان و والدین توجه ویژه‌ای به فعالیت کودکان و نوجوانان داشته باشند تا نسل آینده ما در این زمینه با بحران مواجه نشود.
تشویق دانش‌آموزان به ورزش در دوران تحصیل میتواند عادت‌های مناسبی در آنها ایجاد و سلامتی و شادی آنان را در طول دوران زندگی تضمین کند.در این زمینه والدین نقش بسیار مهمی در آمادگی بدنی و تشویق بچه‌ها به فعالیت بدنی ایفا می‌کنند. معمولاً آنها بزرگ‌ترین الگو و سرمشق فرزندان‌شان هستند و از آنجا که بچه‌ها از طریق نمونه و مثال مسائل را بهتر درک می‌کنند، والدین باید الگوهای مناسبی برای فرزندان‌شان باشند. تحقیقات نشان می‌دهد شرکت کردن والدین در فعالیت‌های بدنی میتواند سبب افزایش حضور فرزندان‌شان در این فعالیت‌ها شود. پس علاوه بر ساعات ورزشی که دانش آموزان در کنار مربیان در مدارس می گذرانند، آنان نیازمند ورزش و فعالیت بدنی، در خارج از مدرسه، همراه با والدین و مربیان هستند.
آموزش کارآفرینی ،رفاه اجتماعی و عاطفی را افزایش می دهد و بیشتر از کسب و کارهای دیگر با شادی و خوشحالی سر و کار دارد .همچنین یکی از اهداف اساسی آموزش و پرورش ایجاد شرایط و امکاناتی است که رشد و پرورش خلاقیت ها و ارتقای دانایی و توانایی دانش آموزان را به تناسب استعداد ها و علایق آنان فراهم نماید، به منظور تحقق این هدف با توجه به تنوع علایق و تفاوت توانمندی های دانش آموزان و نیز کثرت جمعیت دانش آموزی کشور، این امر مستلزم دسترسی به ظرفیت های مناسبی از امکانات و منابع است. عدم مهارت های لازم در افراد و نبود رابطه بین آموزش هایی که دانش آموزان در مدارس و دانشگاه دریافت می کنند با مشاغل جدید و مورد نیاز جامعه، علت بیکاری هزاران تن در کشور است. براساس بررسیهای به عمل آمده نقش و جایگاه کارآفرینی کاملا مشخص وپرداختن به آن جزو برنامه های اصلی طرحهای توسعه کارآفرینی کشورها است. آموزش های عملی کارآفرینی از دوران دبستان میتواند علاوه بر آشنایی دانش آموزان با چرخه تولید، ، سودآوری، بازاریابی و . باعث تقویت اعتماد به نفس آنها و افزایش مهارت های ارتباطی و هوش اجتماعی گردد.
در واقع یک همبستگی قوی و مثبت بین مصرف غذاهای سالم و افزایش احساس خوشبینی و شادی وجود دارد. بنا به تحقیقات محققان بریتانیایی، کسانی که روزانه ۷ تا ۸ واحد میوه و سبزی مصرف می کنند، بالاترین سطح رضایت و شادی را گزارش کرده اند و این ارتباط حتی سوای عواملی مانند درآمد بالا، عدم وجود بیماری، ورزش، اجتناب از سیگار و . است. و اما
تغذیه دانش‌آموز از هرجا که تهیه شود، نوع و کیفیت آن مهم است. این کیفیت تنها مربوط به مدرسه نیست. تغذیه چه در خانه، چه در مدرسه باید مورد توجه قرار گیرد و این مسئله تنها از طریق آموزش صحیح به خانواده‌ها امکان‌پذیر است. توجه به تغذیه فرزندان از مهم‌ترین وظایف والدین است، زیرا فرهنگ و عادات غذایی در خانه شکل می‌گیرد و در مدرسه تثبیت میشود. نمی‌توان کودکان را از مواد خوراکی در راه مدرسه منع کرد، ولی می‌توان آنها را متقاعد کرد تا از مصرف مواد مضر خودداری کنند که این امر میتواند با عرضه ی غذاهای مناسب بر سر سفره در خانه آغاز شود و در مدرسه ادامه یابد.
درباره این سایت